Jij ziet jij ziet wat ik niet zie
Als iemand een biografie van jou zou willen maken, zou je dat dan willen? Ik vroeg mij dat zojuist voor het eerst in mijn leven af. Ik bewandel net als iedereen heel wat wegen (met mijn woon-werkafstand in ieder geval 2,5 uur per dag, al zijn dat wel dezelfde en doe ik dat met de auto) maar veel andere kruispunten, keerpunten of richtinggevende momenten heb ik verder in mijn leven nog niet gezien.
Het lijkt mij ontzettend confronterend. Neem nou de biografieën geschreven door Marcel Langedijk. Ik heb hem hier al vaker genoemd. Hij schreef onder andere de biografie van Najib Amhali, Gordon en Igone de Jongh. Aanraders, al moet ik in de laatste zelf ook nog beginnen. Hij schrijft beeldend en je zit gelijk in hun verhaal. Jij weet ontzettend veel van Najib, Gordon en Igone, je wordt onderdeel van hun verhaal. Tegelijkertijd weten zij precies niets van jou.
Maar ik dacht dus. Wat zou er over mij geschreven worden als iemand mijn hele geschiedenis zou zien? Als Marcel mij het hemd van het lijf zou vragen? Ik denk dat er onderdelen in zouden zitten die mij aan zouden spreken. Waardoor ik, terwijl ik het lees, hardop moet lachen. Die mij ‘uhuh’ en ‘ója!’ laten zeggen omdat ik nou eenmaal niet zo goed met data ben. Maar dan. Dan lees ik dingen over mezelf die ik liever niet wil zien. Dan zie ik zwart op wit dat ik over alles tien keer na kan denken, om er vervolgens later nog even op terug te willen komen. Omdat ik dan pas écht heb nagedacht. Dan zie ik de mensen die ik verloren ben, de afslagen die ik niet genomen heb, de dingen die mij bijblijven.
Dan blader ik vol verbazing door en lees ik mijn verhaal. Of is het dan toch ook de jouwe?